التهاب عصب اپتیک و سرعصب در داخل چشم میباشد که شایعترین علت آن میلین زدایی عصب است. نوریت اپتیک یکی ازشایعترین بیماری های درگیر کننده عصب چشم است که اغلب به صورت حاد ظاهر میشود. درواقع شکل ابتدایی بیماری MS می باشد اما بسیاری از نوریت اپتیکی ها هرگز به MS دچار نمی شوند.
اولین علامت این بیماری کاهش دید است که اغلب به سرعت وطی چندساعت گاهی چندروز رخ می دهد، این کاهش دید گاه به حدی شدید است که بیمارفقط توانایی درک نور را دارد ضمن اینکه بیماری، اغلب یک چشم را درگیر می کند.علائم این بیماری به طور معمول شامل ، کاهش حدت بینایی ، کاهش حساسیت کانتراست ، اختلال دید رنگ و اختلال میدان بینایی است و ممکن است در حرکات چشم درد داشته باشد.
علت درست التهاب عصب باصره معلوم نیست، اما اعتقاد بر این است که وقتی التهاب عصب باصره ایجاد میشود که دستگاه ایمنی به اشتباه مادهی پوشاننده (میلین) عصب باصره را هدف گیرد و التهاب و صدمهی میلین ایجاد گردد. به طورطبیعی، میلین به سیر سریع تکانههای الکتریکی در طول عصب باصره از چشم به مغز کمک میکند. در مغز، تکانههای الکتریکی به اطلاعات دیداری تبدیل میشوند. التهاب عصب باصره این جریان را دچار اختلال میکند و بر بینایی تأثیرمیگذارد. هنوز معلوم نیست چه عللی سبب میشود تا دستگاه ایمنی، میلین را هدف بگیرد.
نوریت اپتیک به طور معمول افراد جوان را مبتلا می کند و در زنان شایع تر است. درگیری به صورت افت دید تحت حاد بروز می نماید که در اکثر افراد با درد اطراف چشم به ویژه هنگام حرکت چشم همراه است. در دوسوم موارد عصب بینایی قبل از ورود به چشم درگیر می شود و نمای سر عصب بینایی در این موارد طبیعی است. دید مرکزی اغلب مختل می گردد و نقص نسبی آوران مردمک (RAPD) (Relative afferent papillary defect ) و اختلال دید رنگی وجود دارد، سر درد یکی دیگر از این علائم است.
عوامل خطرساز التهاب عصب باصره ناشی از نابسامانیهای خود ایمنی شامل است بر:
التهاب عصب چشم باصره ممکن است در هر سنی بروز کند ولی در غالب موارد جوانان ۲۰ تا ۴۰ ساله را مبتلا میکند. سن متوسط شروع این بیماری حدود ۳۰ سالگی است.
احتمال دچار شدن خانمها به التهاب عصب باصره، بیش از ۲ برابر آقایان است.
التهاب عصب باصره در سفیدپوستان شایعتر است.
موتاسیونهای ژنتیک
بعضی موتاسیونهای ژنتیک ممکن است سبب افزایش احتمال ایجاد التهاب عصب باصره یا اسکلروز مولتیپل شوند.
نوریت اپتیک ، ممکن است ناشی از علل گوناگون باشد :
بیماریهائی که باعث از بین رفتن غلاف میلین طبیعی عصب شده:
بیماری ام اس-بیماری نادر devicیا همان نورومیلیت اپتیکا(NMO)- بی دلیل .
عفونتها:
زونا-سیفلیس-سل cryptococcosis-cytomegalovirus
بیماریهایی که روی عصب بینائی یا همان اپتیک ایجاد گره(granoloma) میکنند:
سارکوئیدوز- بی دلیل
مسائل دخالت ایمنی بدن:
پس از سرخجه- بدنبال اوریون- بدنبال آبله- بدنبال انفلوآنزا- infectious mononucleosis –.
پس از واکسیناسیون acuye disseminated encephalomyelitis- بیماری ملتهب شدن تمام اعصاب عصب چشم بدن که گیلن باره نام داره- لوپوس- التهاب دور چشمی- بیماری های چشمی-بیماریهای سینوس بینی مثل mucormycosis-.
بیماریهای فشار داخل مغزی مثل.. مننژیت و انسفالیت.
آسیب عصب باصره.
به دنبال رویداد التهاب عصب باصره، بسیاری افراد دچار آسیب عصب باصره میشوند ولی ممکن است هیچ نشانهای در نتیجهی این آسیب وجود نداشته باشد.
کاهش تیزی دید.
بسیاری از افراد ظرف چند ماه قدرت دید طبیعی یا نزدیک به طبیعی را باز مییابند ولی در بعضی دیگر، حتی پس از بهبود التهاب عصب باصره، حالت از بین رفتن دید باقی میماند.
داروهای استروئیدی مورد استفاده در درمان التهاب عصب باصره موجب وارد آمدن فشار بر دستگاه ایمنی میشود و سبب میگردد تا بدن نسبت به عفونت حساستر شود. استفادهی درازمدت از استروئیدها ممکن است به نازک شدن استخوانها بیانجامد (پوکی استخوان).
التهاب عصب باصره معمولاً خود به خود بهتر میشود. در بعضی موارد،برای درمان التهاب عصب باصره از داروهای استروئیدی استفاده میشود زیرا مصرف این داروها به کاهش التهاب عصب باصره کمک میکند. عوارض جانبی ناشی از درمان با استروئیدها عبارت است از کاهش وزن، تغییرات خلق، ناراحتی معده و بیخوابی. درصورتی که از استروئیدها استفاده شود، درمان ممکناست شامل موارد زیر باشد:
استروئیدهای داخل وریدی.
ممکن است چند روزی، درمان با تجویز داخل وریدی استروئیدها انجام گردد. درمان با استروئید عصب چشم داخل وریدی ممکن است سبب تسریع بهبودی دید شود ولی به نظر نمیرسد بر وسعت غایی و گسترهی کامل دید از دست رفته تاثیر بگذارد.
استروئیدهای خوراکی.
بعد از درمان با استروئید داخل وریدی، ممکناست پزشک یک استروئید خوراکی بهنام پردنیزون Prednisone به مدت حدود ۲ هفته تجویز نماید.